Muzeum tworzą korytarze na poziomach 170 i 320 metrów oraz zespół zabudowy powierzchniowej wraz z wyposażeniem technicznym. W kopalni można obejrzeć m.in. warstwową budowę geologiczną skał z objawami tektoniki. Turystów oprowadza przewodnik, co robi z dużym zaangażowaniem - bez pośpiechu (zwiedzenie trwa 3 godziny!), omawiając wszystko ciekawie i ze szczegółami – czuje się, że chce zwiedzającym przekazać jak najwięcej wiedzy.Turyści dowiadują się, jak zmieniała się praca górnika na przestrzeni lat, poznają historię górnictwa i jego współczesne oblicze. A prawdziwą frajdą jest przejazd wagonikami zawieszonymi na szynie.
Teraz Guido to także najniżej położony pub w Europie, w którym turyści kończą zwiedzanie. Można tutaj zjeść m.in. bigos z pieczywem (13,00 zł), żurek z pieczywem (10,00 zł) czy chleb (2 pajdy) ze smalcem i ogórkiem kiszonym (10,00 zł), który – możecie mi wierzyć – po takiej wycieczce smakuje wybornie! Jest też piwo Guido: jasne i ciemne – butelkowane (0,75 l za 20,00 zł) i lane (0,3 l – 8,00 zł i 0,5 l – 10,00 zł). Są też pamiątki oraz charakterystyczne dla Śląska cukierki „Szkloki” (polecam o smaku rabarbarowym).
Wyjazd na powierzchnię jest co pewien czas (najczęściej w półgodzinnych odstępach), więc z opuszczeniem tego miejsca nie trzeba się spieszyć.
Pierwotną funkcją Hali Pomp, gdzie znajduje się pub, była ochrona kopalni przed zalaniem przez wody podziemne. Potężne pompy tłoczyły na powierzchnię hektolitry wody, co pozwalało górnikom na prowadzenie wydobycia. Hala Pomp wybudowana w 2. połowie XIX wieku, do dziś charakteryzuje się oryginalną architekturą, wizualnie stanowiąc wyróżniający się przykład estetycznej zabudowy.
W sąsiedztwie pubu jest dawna Komora Badawcza nr 8, która dzisiaj pełni rolę podziemnego teatru i sali koncertowej. Komora w latach 70. minionego wieku służyła do testowania nowych maszyn górniczych oraz technik wydobywczych. Obecnie komora, wyposażona w rozsuwaną trybunę na górnej antresoli i mająca znakomitą akustykę stanowi niebanalną przestrzeń do realizacji wydarzeń i spotkań.
Kopalnia wchodzi w skład Europejskiego Szlaku Dziedzictwa Przemysłowego (ERIH). Jest to sieć łącząca ponad 850 europejskich obiektów dziedzictwa przemysłowego takich jak krajobrazy postindustrialne, nieczynne kompleksy przemysłowe czy pojedyncze zakłady. Główny szlak składa się z 78. „punktów kotwicznych”, w tym 7. w Polsce. Takim „punktem kotwicznym” jest kopalnia Guido.
Z historii kopalni
Kopalnia "Guido" założona została w 1855 roku przez hrabiego Guido Henckel von Donnersmarcka i przyjęła nazwę od jego imienia. Z zgłębianiem szybów Barbara i Concordia (ten drugi przemianowano później na Guido) związanych było kilka problemów. Najpierw napotkano kurzawkę i natrafiono na uskok "Saara", co w 1856 r. spowodowało, po wykonaniu zaledwie 30 metrów, przerwanie drążenia szybu. Tymczasem szyb Guido zagłębiano nadal. Założony został pierwszy poziom wydobywczy 80 m. Tu jednak prace napotkały na kolejne trudności, którymi okazały się zaburzenia tektoniczne, skutecznie utrudniające wydobycie. W 1862 r. na głębokości 117 m szyb Guido przerwał warstwę wodonośną i został zatopiony. Aby zgromadzić kapitał inwestycyjny na dalsze roboty górnicze powstała spółka z Górnośląskim Towarzystwem Kolejowym (Oberschlesische Eisenbahn Gesellschaft). W 1870 r. przystąpiono do osuszenia szybu i jego dalszego zgłębiania do 170 m, aby w 1872 r. wznowić wydobycie na poziomie 80 m. Równocześnie trwały prace związane z drążeniem szybu "Kolejowy", którym dziś turyści zjeżdżają w podziemia kopalni. Rozbudowano strukturę wyrobisk przygotowawczych i wybierkowych. Maksymalne wydobycie 312 976 ton węgla osiągnięto w 1885 r. W latach 1885-1887 kopalnia Guido została wykupiona przez pruski skarb i włączona jako pole południowe do państwowej kopalni Królowa Luiza. Dostępne zasoby na poziomie 170 m były w znacznej mierze już wybrane i w ramach kopalni Królowa Luiza przystąpiono do połączenia z poziomem 320 m.
W pobliżu szybu Guido wydrążono kolejny szybik, pogłębiono również szyb Kolejowy, który w 1890 r. dotarł do głębokości 320 m. W 1912 r. kopalnię Guido połączono z nowo wybudowaną kopalnią i koksownią Delbrűck. Po podziale Śląska w 1922 r. kopalnia Delbrűck z Guido znalazła się po stronie niemieckiej i została przekazana pruskiemu koncernowi Preussag. W 1928 r. szyb Guido został unieruchomiony a Kolejowy przestał być szybem wydobywczym. Pozostał natomiast szybem zjazdowym dla załogi i materiałów. Na poziomie 170 zostały zainstalowane urządzenia odwadniające dla całej kopalni. Po 1945 r. kopalnię nazwano Kopalnia Węgla Kamiennego Makoszowy, a rejon dawnej kopalni Guido stracił na znaczeniu. Do ponownego ożywienia doszło w 1967 r., kiedy utworzono Kopalnię Doświadczalną Węgla Kamiennego M-300, w której testowano nowe urządzenia i maszyny górnicze dostarczając przy tym niewielką ilość wydobycia.
Początki muzeum
Dzięki staraniom i zaangażowaniu ówczesnej dyrektor Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu Krystyny Barszczewskiej, w 1982 r. na poziomie 170, utworzony został Skansen Górniczy Guido udostępniony do zwiedzania, wpisany następnie do rejestru zabytków. W 2000 r. na fali obniżania za wszelką cenę kosztów w przemyśle węglowym, przystąpiono do demontażu unikatowej, podziemnej kopalni, którą można było zwiedzać. Jednakże zaangażowanie wielu instytucji, przede wszystkim samorządu miejskiego Zabrza, Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego i osób prywatnych doprowadziło do zatrzymania niszczycielskiego procederu i utworzenia w 2007 r. Zabytkowej Kopalni Guido, jako samodzielnej instytucji kultury Miasta Zabrze i Województwa Śląskiego.
Ceny biletów: normalny -39,00 zł, ulgowy - 35,00 zł.
Więcej zdjęć w galerii.
W artykule wykorzystałam informacje o historii kopalni ze strony muzeum.
***************************************************************************************************
Miło mi poinformować, że
Kopalni Guido
przyznałam (jak najbardziej subiektywne)
wyróżnienie:
Muzeum Miesiąca sierpnia 2017 roku
za kompleksową prezentację technik górniczych na przestrzeni lat oraz rzetelne i fachowe oprowadzanie
Wyróżnienie Muzeum Miesiąca otrzymuje muzeum, spośród wszystkich, które w danym miesiącu odwiedziłam.
Pola Neis
