"Nowa" Osada Puszczańska
W każdą sobotę i środę (od kwietnia do października) wyrusza z Sochaczewa pociąg Retro do stacji Wilcze Tułowskie w Kampinoskim Parku Narodowym. Tutaj, wszystkich chętnych przewodnik zabiera na półgodzinny spacer po Parku. Następnie pociąg udaje się w trasę powrotną, zatrzymując się na dłużej w Tułowicach.
Ze stacji turyści podążają do Osady Puszczańskiej, gdzie czeka na nich ognisko.
Osada od niedawna wygląda zupełnie inaczej niż kilka lat temu. Nowy właściciel zadbał o to, aby była wygodnym miejscem do biesiadowania i odpoczynku. Wybudował olbrzymią wiatę oraz stanowiska do grillowania. W czerwcu zeszłego roku na terenie Osady stanęła także klimatyczna restauracja Osada Puszczańska Tułowice.
Do restauracji trafiłam późnym popołudniem i dlatego zamówiłam tylko deser - puchar lodowy za 10 zł oraz wypiłam …aż dwie kawy. Nic specjalnego w pucharze nie było (trzy gałki lodów z bitą śmietaną), ale smakowały mi bardzo. I tak naprawdę, to nie wiem dlaczego. Może klimat tego miejsca to sprawił?
Nowy dworzec i kanał Łasica
Od ponad roku stacja Tułowice ma piękny, nowy dworzec, który na co dzień pełni funkcję miejscowej świetlicy. Przez Tułowice przepływa Łasica, która ze względu na panującą suszę w tym roku prawie wyschła. Łasica to tak naprawdę kanał melioracyjny o długości około 35 km – prawobrzeżny dopływ Bzury. Bowiem współczesny układ hydrograficzny Puszczy Kampinoskiej jest wynikiem melioracji, które miały na celu udostępnienie puszczańskich bagien rolnictwu.
Tutaj warto wspomnieć, że Puszcza Kampinoska to niesamowite połączenie dwóch środowisk: bagien i wydm. Rok 1939 też był suchy i bagna kampinoskie wyschły. Dlatego tak szybko Niemcom udało się dostać do Warszawy od strony Puszczy Kampinoskiej.
Zlewnia kanału Łasica obejmuje ponad 500 km kw. Największymi kanałami wpadającymi do Łasicy są Zaborowski, Ł9 i Olszowiecki. Równolegle do Łasicy na północnej granicy Parku znajduje się kanał Kromnowski. Jak jest mokry rok, to w Łasicy można się kąpać, z czego chętnie korzysta wielu turystów pociągu Retro. Łasica przepływa bowiem w najbliższym sąsiedztwie miejsca piknikowego.
Muzeum
Na terenie dawnej stacji Sochaczewskiej Kolei Dojazdowej działa muzeum, które jest jednym z niewielu miejsc w Europie, gdzie znajduje się kolekcja wąskotorowych pojazdów szynowych. W jej skład wchodzi 145 jednostek taboru wąskotorowego, a także zbiory historycznych przedmiotów dokumentujących codzienne życie kolei wąskotorowych w Polsce.
Muzeum czynne jest przez cały rok oprócz poniedziałków. W środy jest wstęp wolny. Bilet normalny kosztuje 12 zł, a ulgowy 6 zł. Natomiast za przejazd pociągiem Retro trzeba zapłacić odpowiednio: 27 i 21 zł. W cenę wliczone jest zwiedzanie muzeum, przejazd, ubezpieczenie, ognisko oraz pamiątkowy bilet.
Pociąg Retro generalnie kursuje tylko w środy i soboty, jednak gdy chętnych jest więcej niż 150 osób, to możliwy jest także inny termin podróży.
Na terenie muzeum, tak jak w przypadku Rogowskiej Kolei Wąskotorowej największym zainteresowaniem zwiedzających cieszy się możliwość przejazdu ręczą drezyną. Jednak w odróżnieniu od Rogowa, gdzie pojazdem można było poruszać się samemu i za darmo, w Sochaczewie przejażdżka odbywa się w towarzystwie pracownika muzeum i trzeba za nią zapłacić 5 zł.
Z historii - o sochaczewskiej kolei ze strony Muzeum Kolejnictwa (mkw.e-sochaczew.pl)
Historia sochaczewskiej kolei wąskotorowej jest nierozerwalnie związana z historią regionu, losami ludzi oraz z ich potrzebami. W całym okresie swego istnienia miasto Sochaczew było regularnie niszczone w wyniku pożarów i działań wojennych. Podczas I wojny światowej w okolicach Sochaczewa przez ponad pół roku trwały zacięte walki pomiędzy wojskami rosyjskimi i niemieckimi, w wyniku których zniszczeniu uległa znaczna część miasta.
Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Sejmik Powiatu Sochaczewskiego w dniu 19 kwietna 1919 roku podjął decyzję o budowie linii kolei wąskotorowej z Sochaczewa do kompleksu lasów Kampinoskich w celu przewożenia drewna potrzebnego do odbudowy miasta.
Odcinek linii Sochaczew Wąskotorowy – Tułowice wybudowano w 1921 roku i natychmiast rozpoczęto przewozy drewna potrzebnego do odbudowy miasta. Drewno do stacji w Tułowicach ściągano z lasu z pomocą wozów konnych. Oficjalne otwarcie ruchu na odcinku Sochaczew –Tułowice nastąpiło w dniu 18 września 1922 roku. W następnym roku wybudowano most przez rzekę Łasicę oraz do jesieni odcinek linii do Piasków Królewskich, gdzie od wielu lat funkcjonował tartak.
W roku 1924 został wybudowany odcinek linii z Tułowic do miejscowości Kamion. Linia dochodziła do lewego brzegu Wisły, po drugiej stronie rzeki położone jest miasto Wyszogród. Wybudowana stacja końcowa otrzymała też nazwę „Wyszogród”. Dojazd do miasta zapewniał drewniany most drogowy przez rzekę Wisłę. Taki układ komunikacyjny przetrwał do końca funkcjonowania kolei sochaczewskiej.
Kolej przewoziła pasażerów, drewno, piasek, płody rolne, węgiel, największe przewozy przypadły na lata 30. oraz 1945–50. Zależnie od koniunktury różne były też koncepcje dotyczące funkcjonowania kolei sochaczewskiej, od pomysłu likwidacji w okresie wielkiego kryzysu lat 30. do planów rozbudowy linii w kierunku Gostynina oraz połączenia z kolejką cukrowni Michałów k. Leszna. W roku 1949 Powiatowa Kolej Sochaczewska została przejęta przez Polskie Koleje Państwowe i otrzymała nazwę Sochaczewska Kolej Dojazdowa.
W dniu 30 listopada 1984 roku o godzinie 15.35 odjechał ze stacji Sochaczew Wąskotorowy ostatni rozkładowy pociąg do Wyszogrodu. Przejazd pociągiem był bezpłatny, nikt nie sprawdzał biletów, cześć pasażerów jechała specjalnie przygotowaną na pożegnalny, mocno zakrapiany przejazd, „ostatnią ciuchcią”. Od 1986 roku rozpoczęło się funkcjonowanie Oddziału Muzeum Kolejnictwa w Warszawie - Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie, ale to już całkiem inna historia...
Zdjęcia w kolejności:
- Stacja Wilcze Tułowskie
- Tułowice
- Osada Puszczańska
- Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie
W okolicy warto zobaczyć:
- Żelazową Wolę - miejsce urodzenia Fryderyka Chopina
- Kościół o charakterze obronnym w Brochowie
W pobliżu można zjeść:
- w restauracji Przepis na kompot w Żelazowej Woli
- w restauracji Leśne Uroczysko koło Sochaczewa
